Geceyi yeni güne demlerken
Bütün kelimelerimi yitirdim teninde.
Sana yazacak şiirim yok artık.
Gün, demir almak günüdür hüzünden
Ne bulut ne yağmur ne de bir defne yaprağı.
Heybemde biriktiremediğimiz anılar var.
Martılar, önce denize sonra da gözlerine emanet.
Sana bıraktım düşlerimi,
Lazım oldukça harcarsın
Belki de sana en çok benzeyeni koyacaksın yerime.
Unutma ki dejenere bir yürekte aşk tarif tutmaz.
Kayıp ruhunun ızdırabında,
Yitirdi içimdeki çocuk dilini.
Geç de olsa seninle öğrendim.
Çok seversen çok da incinirsin...
CİVAN ARYA
MAYIS 2015
ANTALYA


