Bir Gölgenin Ağacı

Bir ağaç... 
Bizim Deli Kemal'in ağacı. 

                         ki gölgesi yüreğimde

Bayrağı olmuş yapraklar

                                       arsız rüzgârın…

Kaç insanı eskittiğini bilmeden.

Eyninde kaç soluk aldı zaman,

                                          bilmeden…

Güneşe açmış kollarını... 

Şu bulutu da geçtiğinde değecek elleri Tanrı'ya.
                                                                         az kaldı...

Çoktandır yağmur okşamamıştı tenini.
Önce bunu hatırladı.
Gölgesine hapsolmuş bedenine baktı.
Baktı ve sustu...
Şiirini yalnızlık ve gece emzirmişti.
Bunu da hatırladı.

Nâzım'ı da unutmamıştı.
Saldı köklerini yaşama daha bir inatla...

Ne çok şey biriktirmişti bunca yıldır
                                                      dilinden anlayabilene..               

O,

Geniş zaman yalnızlığı ve şimdiki zamanının suskunluğu…
Ve ancak bir nokta bitirebilir şiirini hiç başlamadan.

CİVAN ARYA

MAYIS-2017

ANTALYA